De discussies laait telkens weer op. De Internationale Vrouwendag maakte de gemoederen weer los over qouta voor vrouwen in de top. Het opleggen van quota’s kan een paardemiddel zijn. Het kan uiteraard een positieve uitwerking hebben. En we hebben tenslotte afgelopen jaren nog niet super veel bereikt op dit vlak. De verandering gaat heel traag. Toch heb ik er zelf nog steeds een redelijke aversie tegen. Waarom zou je als overheid een quotum van bv 30% opleggen? Is het voor elke organisatie essentieel om vrouwen aan de top te hebben?
We willen als vrouw toch geen ‘excuustruus’ worden? Je wilt op basis van je kwaliteiten op een bepaalde positie terecht komen. Je hebt wel of geen ambities en wilt die waarmaken. Heb je een quotum nodig om die ambitie te bereiken? En als dat zo is, geeft dat dan voldoende voldoening? Ik geloof in de beste mens op de juiste plek. En als je er van overtuigd bent dat je iets wilt en kunt bereiken(zonder grenzen en angsten) kun je dat ook bereiken.
Dit geldt overigens niet alleen voor vrouwen. De publieke omroepen moeten bijvoorbeeld een quotum behalen voor het aantal allochtonen die een wezenlijke bijdrage leveren aan de programma’s op TV. Powned en Paul de Leeuw maken daar bijvoorbeeld heel goed gebruik van om dit soort quota eens ter discussie te brengen. Soms zijn mensen er heel eerlijk in dat zij een bepaalde positie anders ook niet bereikt zouden hebben met deze positieve discriminatie, zoals Prem en Nelie Smit Kroes. Het invoeren van quota en voorkeursbehandelingen kan dus goed uitpakken. Het kan er ook voor zorgen dat je op een positie komt waar je eigenlijk niet geheel gewenst bent en je op moet boksen tegen vele (voor)oordelen.
Diversiteit is en blijft een erg belangrijk vraagstuk binnen organisaties, de overheid etc. Ik was vandaag bij een bezinningslunch van VNO-NCW over diversiteit en inclusie. Heel duidelijk is dat je als organisatie zou moeten nadenken over het diversiteitsvraagstuk. Een goed beleid op dat gebied zou ervoor moeten zorgen dat je goed de toekomst tegemoet kunt. Het zou dan niet meer moeten gaan over voorkeursbeleid maar over kwaliteiten, continuïteit en vitaliteit over groei, economisch perspectief en welvaart.
Ik ben ook absoluut voor een goed beleid op het gebied van leeftijd, geslacht, culturele achtergrond, etc etc bij organisaties. Als je alleen al kijkt naar leeftijd. De nieuwste generatie op de arbeidsmarkt kijkt heel anders naar werk en leven. Werk moet passen binnen een lifestyle, waarin de belangrijkste technologische ontwikkelingen thuis horen. Als bedrijven daarin achterblijven, zullen die net als de bevolking vergrijzen.
We kunnen met elkaar eens proberen onze impliciete associaties los te laten en breder te kijken naar de wereld om ons heen. Dus ook als het de werksituatie betreft. We kiezen normaal onbewust voor degene waar we ons het meest mee associëren omdat die gelijk aan ons is, of omdat dat de algemeen geaccepteerde mening is.
Diversiteitsbeleid kan een goede stap zijn naar een nieuwe economische toekomst.
0 reacties